Η επίπτωσή της παχυσαρκίας αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς ακόμα και στην παιδική και εφηβική ηλικία, με αποτέλεσμα το 25% των παχύσαρκων παιδιών προσχολικής ηλικίας να παραμένουν παχύσαρκα και στην ενήλικη ζωή.
Οι παράγοντες:
Περιβαλλοντικοί (αυξημένη πρόσληψη τροφής υψηλής θερμιδικής αξίας, μειωμένη σωματική δραστηριότητα).
Κληρονομικότητα (παχυσαρκία γονέων).
Γενετικά αίτια (π.χ. σύνδρομο Prader- Willi σε παιδιά), που όμως είναι σπάνια.
Ορμονικά (υποθυρεοειδισμός, διαταραχές επινεφριδίων – ωοθηκών- υποθαλάμου/υπόφυσης).
Μεταβαλικός προγραμματισμός (περιβαλλοντικοί και διατροφικοί παράγοντες κατά τη διάρκεια κριτικών περιόδων ανάπτυξης, που μπορεί να έχουν μόνιμη επίδραση στην προδιάθεση του ατόμου για παχυσαρκία).
Επιπτώσεις:
- Μεταβολικό σύνδρομο (πρόκειται για μεταβολική διαταραχή που συνδυάζει διάφορα χαρακτηριστικά, και αποτελεί βασικό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα).
- Διαταραχές ήπατος (λιπώδης διήθηση, ηπατομεγαλία, αύξηση των ηπατικών ενζύμων, στεατοηπατίτιδα, ως και κίρρωση ήπατος).
- Άπνοια ύπνου (διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου).
- Διαταραχές στον μεταβολισμό των υδατανθράκων (διαταραχή ανοχής γλυκόζης, σακχαρώδης διαβήτης).
- Χολολισθίαση
- Οστεοαρθρίτιδες
- Δερματικές διαταραχές (μελανίζουσα ακάνθωση, ραβδώσεις).
- Εύκολη κόπωση
- Κακοήθειες
- Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
- Υπογονιμότητα
Μεταβολικό σύνδρομο
Λέγεται και σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη ή σύνδρομο Χ και περιλαμβάνει μια σειρά μεταβολικών και μη διαταραχών που εμφανίζονται από κοινού και που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα. Οι κυριότεροι συντελεστές του συνδρόμου είναι: η περίμετρος μέσης, τα τριγλυκερίδια, η HDL (καλή χοληστερίνη), η αρτηριακή πίεση, η τιμή της γλυκόζης (σάκχαρο) νηστείας ή προηγούμενη διάγνωση σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
Αλλαγή συμπεριφοράς (με τη βοήθεια ψυχολόγου)
Αλλαγή διατροφικών συνηθειών (με τη βοήθεια κλινικού διατροφολόγου)
Αύξηση σωματικής δραστηριότητας
Φαρμακευτική αγωγή (αν τα παραπάνω μέτρα δεν επαρκούν για την απώλεια σωματικού βάρους).
Χειρουργική θεραπεία (όταν όλα τα άλλα μέσα έχουν αποτύχει, και σε αυτούς με αυξημένο δείκτη μάζας σώματος ή/και με παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακό νόσημα).